LA Noire to gra bardzo nietypowa. Na jej premierę czekałem niecierpliwie. Zapowiedzi autorów, niesamowita animacja twarzy postaci w grze, jakość gier wydawanych przez Rockstar Games. To wszystko powodowało, że czekałem na nią niecierpliwie. Niestety moja wyobraźnia poszła o wiele kroków za daleko. Ale czy to oznacza, że LA Noire jest złą grą? Nie, jest inna niż się spodziewałem.
Wersja XBOX 360
Gra została wydana na 3 płytach DVD, i w czasie gry dwukrotnie trzeba zmienić płytę (nawet jeżeli gra została zainstalowana na dysku). Nie jest to specjalnie wymagające biorąc pod uwagę, że wypada to co około 6-7 godzin gry (przejście 21 śledztw wymaga około 20 godzin). W sieci pojawiały się informacje, że gra potrafi zawieszać się lub przycinać. O ile gra ani razu mi się nie zawiesiła to były momenty, w których ilość klatek spadała dramatycznie. Na szczęscie nie było to w momentach kiedy takie spowolnienie mogłoby utrudnić grę.
O czym jest gra?
Ze względu na to, że nie chcę zdradzać fabuły ograniczę się do opisania początku gry i lakonicznego opisania tego co dzieje się później. W grze sterujemy Colem Phelpsem weteranem wojenym, który został za swoje zasługi odznaczony srebną gwiazdą, a po wojnie został policjantem.
Kierując detektywem gracz rozwiązuje różne sprawy, w których prawie zawsze jest jakiś trup lub trupy. Po przyjechaniu na miejsce zbrodni konieczne jest zebranie dowodów, porozmawianie ze świadkami, następnie na podstawie poszlak należy odwiedzać kolejne miejsca, przesłuchiwać osoby mogące mieć coś wspólnego ze śledztwem i tak dalej.
Co ciekawe zebranie wszystkich wskazówek czy wyciągnięcie wszystkich poprawnych informacji od świadków nie jest konieczne. Nie znajdując wszystkiego, nie wyciągając wszystkich informacji od świadków i tak można zakończyć śledztwo.
Wraz z kolejnymi śledztwami Phelps awansuje dostając coraz ciekawsze sprawy. Każdy awans oznacza zmianę partnera i pewnie powyżkę, ale w grze nie ma licznika pieniędzy a nawet informacji jaką broń ma nasz detektyw oraz ile amunicji do niej posiada – widać są to zbędne informacje.
W pewnym momencie gry następują pewne zdarzenia, który zmieniają dość mocno grę, ale nie chcę za dużo zdradzać.
Wady i zalety
Jak każda gra ta ma zarówno wady jak i zalety. W tym przypadku zalety dość skutecznie neutralizują wady, ale powodują, że w moim odczuciu gra, która mogłaby być wybitna jest tylko dobra.
Główne wady gry to takie elementy jak:
- bardzo bardzo wolne rozkręcanie się historii, w grze liczącej 21 spraw dopiero od 13 śledztwa zaczyna się sporo dziać i składać w logiczną całość,
- system zapisu gry jest w 100% oparty na autosave w określonych punktach kontrolnych, przez co nie można sobie zapisać gry w jakiś ważnym momencie i sprawdzić jak się ona zachowa, jeżeli podejdziemy do tematu w różny sposób,
- nudne początkowe misje,
- niewciągające misje poboczne,
- jazda po mieście nie daje radości,
- nieprzydatna intuicja,
Do zalet gry można zaliczyć takie elementy jak:
- fenomenalna animacja twarzy,
- mimo błędnie zadawanych pytań można dojść do końca śledztwa (chociaż może to być też wadą, ale stwarza to wrażenie nieliniowości gry),
- ciekawy system prowadzenia rozmów ze świadkami (na podstawie mimiki można wyciągać wnioski czy rozmówca mówi prawdę, kręci a może kłamie),
- końcowa część gry (ostatnie 8 śledztw),
- możliwość pomijania sekwencji akcji, jeżeli sprawiają problem,
- samochód może prowadzić partner,
- fabuła jest na pierwszym planie, akcja ma znaczenie drugorzędne.
Ocena i podsumowanie
Gra jest inna niż się spodziewałem. Cieżko jednoznacznie stwierdzić do jakiego gatunku należy oraz do jakiej gry jest podobna. Oznacza to, że jest to gra oryginalna i każdy powinien jej spróbować. O ile początek gry niesamowicie mnie wynudziła to od 13 śledztwa wciągnąłem się a gra pokazała, że jest bardzo dobrą i chyba obowiązkową pozycją dla każdego cierpliwego gracza.
Grę oceniam na 7,5 w skali do 10. Dlaczego? Pisałem o tym w wadach i zaletach gry.
